Naar Darfield en daarna naar Christchurch 23-02-2016

Na het ontbijt hebben we afscheid genomen van Chris en Annet. Wat een ontzettende lieve mensen, Chris is een echte charmeur, maar op een leuke manier! Via de bergen vinden we onze weg naar Darfield. Het is even zoeken, want de weg (let op! Geen straatje) hebben we gevonden en we denken er te zijn. Nou mooi niet, want deze weg is 10 km lang en op de brievenbussen staan heel veel verschillende nummers. Maar met Sandra valt niet te spotten en die vindt het huis uiteindelijk! We worden eerst hartelijk ontvangen door twee lieve doggy's en uiteraard door Annemieke. Mees en ik kregen een hele dikke knuffel bij aankomst, echt zo lief!
Annemiek nam ons gelijk mee op sleeptouw om in de stad een pie te eten. We mochten zelf wat uitzoeken en hebben heerlijk en gezellig met elkaar buiten gegeten. Annemiek vroeg of we het leuk vonden om naar Castle Hill te gaan, waar Nederlandse vrienden van haar wonen. Daar waren we uiteraard voor in......... en wat een mooi gebied is dat, met overal bergen en recht opstaande stenen. Het was even een klein klimmetje naar boven, maar meer dan de moeite waard. We zijn toen naar Jos en Toos gereden die in dit prachtige gebied wonen. We moesten binnen komen en kregen thee met zelf gemaakte cake. Jos was nog op het land bezig, maar Annemiek ging even zijn mobiel bij hem brengen en toen hij hoorde dat er vier Nederlanders bij hem op bezoek waren, is hij gelijk naar huis gekomen. Het is super leuk om de verhalen te horen hoe ze in Nieuw-Zeeland terecht zijn gekomen en hoe ze daar leven. Echt heel bijzonder. Daarna terug naar huis denken we, maar nee even kijken bij het melken van de koeien. Helaas iedereen was al klaar met melken, maar toch een beetje de indruk van hun bedrijf. Dan nu naar huis? Nee, even langs de garage want er moet een auto naar huis gebracht worden, dus Mees wordt de chauffeur in die auto. Thuis wacht Warren en hun dochter al op ons. Wat een gezelligheid zo met elkaar, oude foto's aan de wand van de trap bekeken, lekker op het terras gezeten met lekkere hapjes en daarna op ligstoeltjes op het gras! Annemiek moet even hun zoon nog halen en daarna gaan we met elkaar eten. Na het toetje moeten we gelijk weg, willen we helemaal niet, maar het is inmiddels al half negen en we moeten nog naar het vliegveld rijden. Tjeempie zeg wat kan je in een korte tijd veel om mensen gaan geven. Met hele dikke knuffel nemen we afscheid van hun alle vier! En we spreken af als Annemiek in Nederland is we, met alleen maar meiden, gaan stappen! Ik hoop haar snel weer te zien!
En nu echt het laatste stukje met de auto naar het hotel in Christchurch. Het is in de hal koud, maar op de slaapkamer bloedje warm. We gaan nog even beneden wat drinken en dan slapen om aan de lange reis te gaan beginnen, dus bijna het laatste verhaaltje! Tot morgen als we internet hebben! Foto's van de laatste drie dagen komen nog!